درب ِ انفرادی ام را بگشایید

قرنطینه ام را تا سال دیگر ترک نخواهم گفت...

من بجای تمام حرف های نزده ات

تمام کلمات منتظر

آه می کشم

بغض می کنم

اما گریه کردنش پای خودت

من از چشمانم الماس نمی بارد

...

دهان را عنکبوتی باید هدیه کرد

تا تار بتند تمام کلماتم را

این جا هیچ چیز رو به راه نیست...